Ակնոցները օգնում էին տեսողության խնդիրներ ունեցող մարդկանց վերականգնել տեսնելու և հասարակության լիարժեք անդամ զգալու ուրախությունը: Ակնոցի միջոցով մարդու տեսողության բարելավվման շնորհիվ՝ մարդը կյանքում դառնում է ավելի ակտիվ:
Արժե նշել այն փաստը, որ ակնոցը միաժամանակ հայտնվել է տարբեր վայրերում: Դա տեղի է ունեցել 13-րդ դարի երկրորդ կեսին: Սկզբում ակնոցներ հայտնվեցին Եվրոպայում, ապա ավելի ուշ տարածվեցին արևելքում:
Առաջինը, ով նկատեց ապակու խոշորացնող հատկությունը՝ ապակեգործ էր: Դա տեղի է ունեցել 1280 թվականին: Ապակու մի կտոր ընկավ նչա աչքը, նա վերցրեց և սկսեց զննել այն:Այդ ապակու կտորը (ակնոցի նախատիպը) հուշեց ապակեգործին, որ ապակու օգնությամբ, որը խոշորացնում է առարկաները՝ կարելի է վերականգնել վատ տեսողությունը: այս ամենը ֆիքսված և փաստագրված է:
Ոսպյակների եզրերը անվտանգ դարձնելու համար ստեղծվել են փայտից պատրաստաված շրջանակներ: Իսկ հետո դրանք սկսեցին պատրաստել եղջյուրներից: Դրանք ամրացվում էին բռնակին և ավելի շատ նմանվում մկրատի: Այս ձևը անհարմար էր, բայց դրա շնորհիվ ոսպնյակները կարող էին կանգնել քթի վրա:
Իհարկե ակնոցների առաջացման պատմությունը այսպես չի ավարտվում:
1268-1282 թվականներին ապակու գյուտեր են կատարվել և ստեղծվել են ուռուցիկ ոսպնյակներ:Դրանք կարողանում էին շտկել հեռատեսությունը:Համարվում է, որ դրանք պատրաստվել են Իտալիայում:Դրանց ստեղծողը Ֆլորենտին Սալվինո Դ՝ Ամարտե Պիզան էր:Նույն ժամանակահատվածում առաջին ակնոցները ստեղծվեցին Չինաստանում:Առաջին մոդելները չունեին օգնող հենակներ, նրանք պարզապես «նստեցին» քթի կամրջի վրա:
Միայն 15-րդ դարում, հարուրամյակներ անց, հայտնագործվեցին ակնոցներ կարճատեսների համար փորվածքով ոսպնյակներով:Մի փոքր անց 16րդ դարում ճոպանները կապվում էին ճարմանդների ժապավենի հետ, որոնք այնուհետև կեռվում էին ականջների ետևում:Ջեյմս Էիսկոգը 1752 թվականին ստեղծեց ակնոցներ, որոնք ունեին կախովի հենարաններ:Նա ստեղծեց առաջին արևային ակնոցները,որոնք հիմնականում լինում էին կանաչ և կապույտ ներկված ոսպնյակներով: Բենջամին Ֆրանկլինը 1775 թվականին հորինեց երկկողմանի ակնոցներ , որոնք համատեղում են ուռուցիկ և փորվաշքով ոսպնյակները:Դրանք նախատեսված էին ինչպես կարճատես, այնպես էլ հեռատես մարդկանց համար: