Արդյունաբերական այս դարաշրջանում մարդիկ ամեն օր ավելի ու ավելի են <զարգանում> և ավելի ու ավելի անխնա են վատնում Երկիրը: Նրանք կառուցում են բազմաթիվ գործարաններ, քիմիական արդյունաբերություններ, որոնք աղտոտում են մեր Երկիր մոլորակը: Մարդիկ հակված են ավելի հեշտ և անփույթ ապրելու, և, հետևաբար, միանգամյա օգտագործման համար տոննաներով պլաստմասսա են արտադրում և դեն են նետում՝ հսկայական աղբավայրեր ստեղծելով: Այն, ինչ տեղի է ունենում հետո, այն է, որ անձրևաջուրը հոսում է պլաստիկ շշերի միջով և կլանում թափոնների թունավոր բաղադրիչները: Ի վերջո, այս խառնուրդը տեղափոխվում է ստորերկրյա ջրեր, հող և առուներ՝ թունավորելով էկոհամակարգերը և վնասելով կենդանական աշխարհին: 1000 տարի կպահանջվի որպեսզի պլաստիկ շիշը քայքայվի:
Հիմա տեսնենք, թե ե՞րբ է ստեղծվել պլաստիկը․
Рекламаabout:blankПОЖАЛОВАТЬСЯ НА ЭТО ОБЪЯВЛЕНИЕ
Պլաստիկը ստեղծվել է 1855 թ-ին: Այն սինթետիկ նյութ է, որի «հայրը» անգլիացի Ալեքսանդր Փարքսն է: Պարկեսը նախատեսում էր սկսել պլաստիկի մասսայական արտադրություն և ստեղծեց իր սեփական ընկերությունը ՝ Պարկեզին ընկերությունը: Այնուամենայնիվ, ընկերությունն արագ սնանկացավ, քանի որ ապրանքների որակը այնքան էլ լավը չէր: Առևտրային նպատակներով պլաստմասը սկսեց օգտագործվել միայն Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո: Պլաստիկ շշերի զանգվածային արտադրությունը սկսվել է 1960-ականներին: Շատ արագ դրանք մեծ տարածում գտան ինչպես սպառողների, այնպես էլ արտադրողների շրջանում:
Պլաստիկի չափազանց էժանությունն ու օգտագործման դյուրինությունը մարդկության համար այլ նշանակալից խնդիրների են վերածվել: Պլաստիկ շշերի և այս նյութից պատրաստված այլ ապրանքների վնասը հսկայական է: Ավելին, ինչպես շրջակա միջավայրի, այնպես էլ մարդու մարմնի առողջության համար:
Գրեթե բոլոր պլաստիկ սննդի տարաները պարունակում են տարբեր վնասակար նյութեր և թունավոր նյութեր: Ամենից հաճախ դրանք ֆթալատ և բիսֆենոլ-Ա են: Սննդի և ըմպելիքի միջոցով դրանք մտնում են մարսողական համակարգ և արյան միջոցով տեղափոխվում են ամբողջ մարմինը: Պլաստմասե տարաների մեջ պարունակվող տոքսինները կարող են ազդել մեր մարմնի վրա հետևյալ ձևերով.
- Քայքայել հորմոնալ հավասարակշռությունը:
- Կուտակվել լյարդում ՝ աստիճանաբար ոչնչացնելով նրա բջիջները:
- Նվազեցնել մարմնի իմունային համակարգի պաշտպանությունը:
- Խաթարել սրտի և շրջանառու համակարգի աշխատանքը:
- Հրահրել քաղցկեղի բջիջների զարգացումը:
Ներքևի նկարում կարող եք տեսնել, թե 2050 թվականին պլաստիկե թափոնները ինչ ահռելի ծանրություն ու բեռ կլինեն Երկիր մոլորակի վրա, եթե մարդկությունը կանգ չառնի։
Այսպիսով, եթե մենք շարունակենք ապրել այսպես, միկրոպլաստմասսի ամենափոքր կտորները կարող են լինել մեր խմած ջրի, մեր կերած ծովամթերքի, ծովի աղի և նույնիսկ օդի մեջ, որը մենք շնչում ենք: Յոթանասուն տարի առաջ պլաստիկը գրեթե չէր օգտագործվում բանակից դուրս: Այսօր մենք չենք կարող ապրել առանց դրա: Եվ հաջորդ 30 տարիների ընթացքում մենք կարող ենք չորս անգամ ավելի շատ պլաստիկ թափոններ արտադրել, քան երբևէ, ցույց է տալիս նոր ուսումնասիրությունը:
Ի՞նչ լուծումներ կարելի է գտնել։
Համաշխարհային բնապահպանական կազմակերպություններ պետք է կազմակերպեն միջոցառումներ, վեբինարներ և հանդիպումներ՝ էկոլոգիապես մաքուր նյութերով փոքր արտադրություններ հիմնելու մասին, հատկապես բիոպլաստիկայի, քանի որ վստահ ենք, որ պլաստիկին փոխարինելու համար պետք է այլընտրանքներ մտածել: Այսպիսով, պետք է ցույց տալ և պրոպագանդել այդ բիոպլաստիկը (եգիպտացորենի և կարտոֆիլի օսլայից , ծովաբողկից պատրաստված հատուկ նյութը կարող է փոխարինել պլաստիկին): Հուսալի դրական արդյունքներ ստանալուց հետո նախագծերըը ներկայացնել երկրների կառավարություններին և եվրոպական տարբեր էկոլոգիապես մաքուր կազմակերպություններին։
Բացի այդ, կարելի է փորձել վերամշակել պլաստիկը և ստանալ Fleece մանրաթելը, որից կարված հագութստը ցրտադիմացկուն է, հեշտ է չորանում, և շատ տաք է պահում ցուրտ եղանակին։ Աշխարհի շատ երկրներում սկսել են արտադրել այդ մանրաթելը։ Այն օգտագործվում է հագուստ պատրաստելու համար։
Եվ ամենակարևորն ու ամենահեշտ իրագործելին շրջապատը մաքուր պահելն է, հասարակությանը սովորեցնելն է, որ ամեն աղբ նետեն աղբամանը, ցանկալի է հատուկ առանձնացված աղբամաններ, կազմակերպել շաբաթօրյակներ ու զարգացնել համայնքային ու հասարակական մշակույթ՝ շրջակա միջավայրը մաքուր պահելու համար։
Եվ ընհանրապես, եկենք սիրենք մեր մոլորակը, այն դեռ շատ սերունդների տունն է լինելու։
Դավիթ Սողոմոնյանի բլոգ 